Ampularia – (łac. Pomacea Diffusa)

Ampularia (Pomacea Diffusa) – Gatunek słodkowodny, który w warunkach naturalnych rozpowszechniony jest na terenie praktycznie całej Amazonii, zarówno w wodach płynących (rzeki, strumienie, potoki), jak i stojących (obszary zalewowe, jeziora, stawy. W zależności od konkretnego gatunku / odmiany obszar występowania może być mniejszy (np. Pomacea bridgesii bridgesii – występuje tylko na terenie Boliwii, w Rio Grande oraz jej dopływach) lub większy (Pomacea bridgesii diffusa. Taksonomia rodzaju tych ślimaków jest mocno skomplikowana, a to za sprawą ogromnej liczby odmian barwnych do każdego gatunku, które posiadają te same nazwy zwyczajowe. To samo się tyczy ampularii Pomacea bridgesii, która dawniej klasyfikowana była jako dwie odmiany (Pomacea bridgesii bridgesii oraz Pomacea bridgesii diffusa), a obecnie uznawane są one za dwa różne gatunki (Pomacea bridgesii oraz Pomacea diffusa). Warto zaznaczyć, że forma dzika omawianej ampularii ma muszlę koloru brązowego. Obecnie najpopularniejszymi wersjami kolorystycznymi tego mięczaka są: o czerwono różowej, prążkowanej muszli, o żółtej muszli, o białej muszli, o zielonej muszli, z ciałem żółtym, białym lub czarnym. Także takie odmiany kolorystyczne znajdziemy u Pomacea diffusa. Jedno jest pewne: do zróżnicowania poszczególnych gatunków nie należy kierować się ubarwieniem muszli czy ciała ślimaka, a kształtem ich skorupy (przede wszystkim kątem na szwie, czyli kątem pomiędzy górną krawędzią otworu a przylegającym do niego szwem muszli). Pomacea diffusa charakteryzuje się stożkowatą muszlą o rozmiarze do 4cm, z 5-6 skrętami, które osadzone są płasko. Kąt na szwie wynosi 90°. Otwór jest owalny, który może być zakryty wieczkiem lub nie (ampularia ma możliwość schowania wieczka w muszli). Co ciekawe ślimak ten jest przygotowany do oddychania w każdych warunkach. Posiada skrzela (po prawej stronie muszli) oraz płuca (po lewej stronie muszli) i dodatkowo wyposażony jest w syfon oddechowy. W ten sposób są w stanie przetrwać w wodach ubogich w tlen. Warto jednak wiedzieć, że nawet w wodach dobrze natlenionych, ampularie wychodzą na powierzchnię zaczerpnąć powietrza. Najczęściej używają do tego celu syfonu. Jest to długi, giętki fałd jamy płaszczowej w kształcie cylindra, umiejscowiony po lewej stronie ciała, który umożliwia mięczakowi oddychanie, podczas gdy jest on całkowicie zanurzony (wystaje tylko syfon). Ślimak ten jest aktywny głównie nocą, w dzień ukrywa się w zacienionych obszarach akwarium lub zakopuje się w podłożu. Jako jedyny gatunek ampularii nie zjada zdrowych roślin, nawet gdy nie ma co jeść. Bez problemu można go przetrzymywać z krewetkami oraz spokojnymi rybami. Unikamy agresywnych mieszkańców, które mogłyby obgryzać jego bardzo długie czułki. Naturalni drapieżnicy też nie są wskazani. Populację ampularii jest bowiem bardzo łatwo kontrolować poprzez systematyczne usuwanie złożonych przez nie jaj.Rozmnażanie – Gatunek jajorodny, rozdzielnopłciowy (do rozmnażania potrzebujemy samicę i samca). Co ciekawe ampularie mają zdolność zmiany płci w każdym czasie. Podczas kopulacji (zapłodnienie wewnętrzne), która trwa nawet do kilku godzin, następuje przekazanie plemników przez samca (zgromadzone zostają w zbiorniku nasiennym samicy). Plemniki mogą być przechowywane przez samicę nawet do miesiąca czasu, aż jajeczka dojrzeją. Do zapłodnienia zatem dochodzi bez obecności samca – podczas składania jaj. Samica składa jajeczka nocą lub o świcie. Są to ślimaki roślinożerne, który chętnie żywi się glonami oraz detrytusem (martwą substancją organiczną). Nie gardzą świeżymi warzywami oraz pożywieniem dla ryb roślinożernych czy dennych. Ampularia jest przystosowana do pobierania pożywienia także z powierzchni wody.