Pielęgniczka Ramireza – (łac. Microgeophagus ramirezi)

Pielęgniczka Ramireza Microgeophagus ramirezi. W kwietniu 1947 roku Amerykanin H. Blass wraz z myśliwymi i hodowcą z Wenezueli M. V. Ramirezem złowili w dorzeczu Apure niewielką rybę nie znaną dotąd nauce. H. Blass około setki tych rybek zabrał do Miami na Florydzie i tam w krótkim czasie je rozmnożył. Niegdyś nazywana była pielęgniczką motylową lub wenezuelską. Główną jej zaletą jest przepiękne ubarwienie. Samice mają brzuch nieco pełniejszy i o żywszej czerwonej barwie niż samce. Drugi promień ich płetwy grzbietowej jest tylko nieznacznie wydłużony, natomiast u samców jest on wyraźnie przerośnięty. Po osiągnięciu dojrzałości płciowej ryby zaczynają dobierać się w pary. W trakcie tego procesu samce niegroźnie się przepychają. Żyje około 2-3 lata. Jest gatunkiem łagodnym, spokojnym i towarzyskim oraz trochę płochliwym.

Kategoria:

Opis

Rodzina

Pielęgnice.

Pochodzenie

Żyje w wodach Kolumbii i Wenezueli.

Długość

Osiąga długość około 6 cm.

Odżywianie

Ryba ta zjada głównie pokarm żywy. Zwłaszcza preferuje pokarmy takiej jak: widłonogi, wioślarki, larwy komarów, szklarki, oczliki i doniczkowce. Raczej nie powinniśmy podawać larw ochotek. Bardzo negatywnie na zdrowie tych ryb wpływa podawanie pożywienia słabej jakości, które psuje wodę w zbiorniku. Zazwyczaj karmimy je małymi porcjami (2 razy dziennie). W żadnym przypadku nie można ich przekarmiać.

Temperatura

Preferuje zakres temperatur 24-27 C. Są bardzo wrażliwe na gwałtowne wahania temperatury.

Warunki hodowlane

Dobrze czuje się w obszernym, gęsto zarośniętym akwarium z wnękami i miejscami osłoniętymi od światła roślinami. Wykazuje dosyć duże zdolności przystosowawcze do zmiennych warunków. Preferuje wodę miękką o odczynie kwaśnym, jednak znosi pewne odstępstwa od tych parametrów. Jako podłoże może być zastosowany drobny żwir o ciemnym kolorze. Barwy tego gatunku ujawniają się w oświetleniu mieszanym (świetlówkowo-żarówkowym) z tłem na tylniej ścianie zbiornika. Za towarzystwo najlepiej nadają się ryby kąsaczowate, łagodne ryby labiryntowe, ukośniki, kirysy oraz drobnostki. Z zasady nie należy hodować z gatunkami wykazującymi szybką przemianę materii, większymi karpiowatymi oraz gatunkami agresywnymi. Najczęściej polecana jest hodowla w parach. W zbiorniku musi znaleźć się wydajny filtr o niezbyt mocnym strumieniu, który dobrze natlenia wodę oraz sprawia, że woda jest krystalicznie przejrzysta. Należy pamiętać o regularnej podmianie około 15 % wody raz w tygodniu. Gatunek ten bardzo źle znosi nagromadzenie produktów przemiany materii w wodzie oraz wzrost stężania związków azotowych. Potrzebują wody odpowiedniej pod względem chemicznym oraz mikrobiologicznym. Woda chlorowana przed zastosowaniem powinna odstać przez 1-4 doby. Gatunek ten powinien żyć w zbiorniku bezwzględnie zadbanym o higienę. Gatunek ten jest podatny na wiele chorób pasożytniczych i bakteryjnych. Szczególnie łatwo dochodzi do inwazji kulorzęska. Niestety leczy się je dosyć trudno, ponieważ pielęgniczka ramireza jest bardzo wrażliwa na chemikalia.

link/autor: www.youtube.com/watch?v=-2OWDKYTdsQ – akarka1987 –opublikowany 10 mar 2013